Verzwaarde woorden van liefde
Zij die zo beminnelijk leek te leven
in de levens van mijn leven
zij heeft mij zo verlevend tot dit leven gebaard
zij die zo hard mijn hart harde en doorharde
dat ik voor nu niet meer wist
dat dit hart zo hard geslagen mijn hart kon zijn
en ik vergaf haar haar ijstijd
van haar jeugd in leeg geslagen jaren
de straf van haar gevoelloze winterhanden
want ik wist van deze rafelige vrede tussen ons
van de uren die ik had gezworven en verloren
als een drijven onder haar huid
in een doelgeloosde leeg geleefde smart
en dit alles kon ik slechts stamelend benoemen
gelukkig als ik was
met de martelmantel van mijn blind geslagen levensliefde
om zo in mijn angstloos sterven
het altijd kind in mij aan de rand
van de oevers in het steeds wisselende
vruchtwater tot jou in alle liefde te baren
zo heeft de Godin in mij mij verhoord in de zucht
van mijn gebeden ben ik verlost van
mijn gewetenstwijfel te komen tot
dit late ongeweten laatste uur van u
mijn liefste lieve de nieuwe levenslente
in uw woorden van afscheid en liefde te proeven
Alles van u mocht sterven in mij zoveel als ik wist
van dit tevergeefs ontleefde leven
Alles van u mocht wederkeren om nogmaals
te verkeren in de verzwaarde woorden van mijn liefde
heb ik tot u mijn laatste woorden gesproken
door te zeggen mijn laatste lieve liefde vaarwel