Father Karadima has not been prosecuted criminally. A judge investigating the accusations against him closed the case late last year, ruling that there was not enough evidence to charge him.
PASCALE BONNEFOYNOV. 25, 2010
SANTIAGO, Chile — The plaintiffs in a sexual abuse case against a prominent Chilean priest will not appeal a court ruling dismissing the case, their lawyer said Thursday.
A criminal judge investigating the accusations against the priest, the Rev. Fernando Karadima, 80, closed the case abruptly this week, ruling that there was not enough evidence to charge him.
The four plaintiffs, who said they were abused by Father Karadima as teenagers, have until Friday to appeal the decision, but plan not to.
“They are disappointed, tired and angry, and feel they have done all they can do,” their lawyer, Juan Pablo Hermosilla, said in a telephone interview. “Their main goal was to turn the light on and show what Karadima has done all these years, and they believe that they have accomplished it, that the abuses have been clearly proved, regardless of the court decision.”
One of the plaintiffs, Dr. James Hamilton, who said he had been abused by the priest for 20 years, starting when he was 17, criticized the proceedings against Father Karadima as “extraordinarily irregular.”
Continue reading the main story
Deel van een artikel uit de New York Times.
Er is een principe in het Romeinse recht, dat zegt :onderzoekt eerst de klager en daarna pas de klacht. Hiermee wordt bedoelt, dat ook het belang van de eiser en zijn gedrag gewogen moet worden, omdat door dit te onderzoeken de klacht en de klager in het juiste licht kunnen worden geplaatst om tot een rechtvaardig oordeel te komen.
In de zaak van de priester Karadima ( 80) is de klacht ondanks heftige beschuldigen en geruchten over het misbruik van tientallen jongeren onontvankelijk verklaard wegens en gebrek aan bewijs en omdat de verjaringstermijn verstreken was. Het ging om een feitelijke aanklacht wegens seksueel misbruik van 4 jongens in de leeftijd tussen 14 en 19 jaar. Welke vorm van seksueel misbruik is tijdens het proces niet boven tafel gekomen.
ook in het Nederlandse recht wordt onderscheidt gemaakt naar de vorm waarin het misbruik heeft plaats gevonden (feitelijke verkrachting tot corrumperen en grooming) naast de leeftijd van het slachtoffer. De straffen voor seksueel misbruik van deze leeftijdscategorie variëren tussen de 12 en 2 jaar. In de Nederlandse wet geldt een leeftijdsgrens van 16 jaar voor minderjarigheid. Daarboven geldt voor de basismisdaad verkrachting een straftermijn van 36 maanden
Vervolgens is de eerwaarde Karadima na intern onderzoek door het Vaticaan zelf op non- actief gesteld . Hij werd in 2011 uit het priesterambt gezet en bekleedt vandaag de dag als leek een positie waarin het hem onmogelijk is gemaakt om contact te hebben met adolescenten. Verder wordt van hem een leven van penitentie en boetedoening verwacht. De dader is dus gestraft met de strengste straf die de moederkerk kent op excommunicatie en de brandstapel na* Dit is geen directe schuldverklaring van de kant van de kerk, maar een maatregel om de verhitte gemoederen te sussen En de goede naam van de Kerk zoveel mogelijk te redden. Er wordt geklaagd dat de Kerk de slachtoffers niet heeft gecompenseerd voor het geleden verdriet, maar feitelijk en voor de wet zijn er geen slachtoffers. De slachtoffers zijn wel niet volledig in het ongelijk gesteld, maar het openbaar ministerie in Chili heeft hun aanklacht niet ontvankelijk verklaard.
Nu wordt de huidige bisschop van de kerkprovincie Osorno in het zuiden van Chili beschuldigt als vertrouweling van de voormalige priester Karadima van medeweten van misdrijven, die volgens de Chileense wet niet hebben plaatsgevonden of waar overtuigend bewijs voor ontbreekt. Hij wordt ervan beschuldigd op de hoogte te zijn geweest van het onbewezen misbruik en als secretaris van de aartsbisschop van Santiago brieven van “slachtoffers” te hebben verdonkeremaand. Voor het openbaar ministerie in Chili geen reden schijnbaar om een strafrechtelijk onderzoek te openen. Toch blijft de onvrede en voelt men zich misdeeld. Mag je uit onvrede zonder verder bewijs iemand beschuldigen van misdaden of kun je spreken van laster. Ook voor slachtoffers geldt, dat ze zich aan de wet moeten houden.
Blijft de vraag waarom mensen maar blijven geloven in de schuld van de katholieke kerk als geheel. Kunnen zij simpelweg niet geloven in onderzoeksresultaten zo als die zijn neergelegd in bijv. het eindoordeel van de commissie Deetman. Dat er wel degelijk sprake is en is geweest van misbruik binnen de kerk van minderjarige, maar dat de omvang daar van lang niet zo groot is als men zou denken als men de media mag geloven. En alleen in God mag je ook zonder bewijs geloven, maar geloven in wat de media beweren dat is andere koek. Waarom? Journalisten zijn ook mensen, met hun eigen vooroordelen en gebreken. Dat waar mensen bang voor zijn wordt vaak erg overdreven in hun gevoel en denken dus ook door journalisten. ( logica van het zuiverste water)
Ludo 19 -01-2018
Dat het probleem van ontucht en seksueel misbruik niet alleen speelt binnen de katholieke kerk kan geconcludeerd worden uit de volgende cijfers.Enkele recente cijfers
Laatst bijgewerkt op vrijdag 21 februari 2014 17:29 | 
| 
| Hits: 26822
In juli 2009 verscheen van de Rutgers Nisso Groep het rapport ‘seksuele gezondheid in Nederland 2009′.
Dit rapport is geschreven naar aanleiding van een onderzoek onder ruim 6400 mannen en vrouwen in de leeftijd tussen 15 en 70 jaar. Hieronder volgens enkele opmerkelijke cijfers uit dit rapport.
- 1/3 van de vrouwen en een op de 20 mannen geven aan ooit seksueel geweld te hebben meegemaakt, variërend van kwetsende aanrakingen tot verkrachting;
- 12% van de vrouwen en 3% van de mannen is ooit verkracht;
- Een op de 5 vrouwen en een op de 25 mannen hebben voor hun 16e seksueel geweld meegemaakt;
- Bij 98% van de vrouwen was de dader een man, jongen of een groep mannen of jongens;
- Bij mannelijke slachtoffers waren er onder de daders zowel mannen of jongens, als vrouwen of meisjes;
- Vrouwen en mannen jonger dan 35 jaar lopen het meeste risico op seksueel geweld;
- Het merendeel van de plegers is een bekende van het slachtoffer;
- Van de vrouwen die zijn verkracht is 7% als gevolg hiervan zwanger geworden;
- Ongeveer 1 op de 6 vrouwelijke en 1 op de 16 mannelijke slachtoffers heeft wel eens aangifte bij de politie gedaan.
- Zou het kunnen zijn , dat wij alle op zekere hoogte daders zijn of er van hebben geweten.
- Dat wij ons schuldgevoel nu delgen door andere als daders aan te wijzen? Als ik dan mag kiezen kies ik liever voor de paus.Een paus, die bereidt is in ieder geval een deel van de schuld mede te dragen en mee te huilen met de echte slachtoffers. Dat hij niet oordeelt voor dat de rechter gesproken heeft tekent zijn wetskennis. Iets wat van sommigen van ons en de media zeker niet gezegd kan worden.
- De brandstapel is geen kerkelijke straf, maar de veroordeelde werd veroordeeld tot reiniging en vervolgens aan de wereldse autoriteiten overgeleverd. Dezen vertrokken de reiniging door middel van het vuur c.q. de brandstapel.
bronnen , the new york times, rapport Deetman, verscheidene Chileense dagbladen, rapport Rutger stichting, Het Nederlandse strafrechtboek, artikelen 239 tot 250, Aristoteles