jezus huilt
Het is een dankbaar onderwerp geworden voor de moderne media. Het misbruik van minderjarigen binnen de katholieke kerk. Ik gebruik hier expres het woord minderjarige omdat over de tijd heen dat begrip binnen elke cultuur een andere invulling heeft gekregen. Er een andere leeftijdgrens aan werd verbonden .
Wat nu gebeurt is dat de media als hedendaagse varianten op de figuur van Pontius Pilatus hun eigen handen in onbewezen onschuld wassen. Met de fouten binnen de kerk zichzelf vrijstellen van de berichtgeving over het geweld tegen en misbruik van kinderen op eigen bodem. Rond de eigen haard.Wat dat betreft hebben de nieuwsmedia veel weg van kinderen, die de fouten van hun vaders veroordelen, zonder het verhaal van de liefde van hun moeder te kennen en te begrijpen. Zonder te willen beseffen hoeveel zij zelf hebben bijgedragen aan deze erfenis en de kwalijke gevolgen daarvan.
De media geven zich naar mijn mening over aan een vorm van massahysterie, die in deze gedigitaliseerde tijd met zijn ongenuanceerde veroordelingen op de sociale media eerder gewoonte als uitzondering is geworden. Het is juist aan de onafhankelijke media tegen deze stroom in te durven gaan. Want deze overdreven aandacht voor en veroordeling van de splinter in de ogen van de kerk biedt geen enkele oplossing voor het probleem van het misbruik van kinderen op allerlei manieren in eigen land. Laat dat in feite door beperkte ruimte en aandacht onbesproken.
Het is inderdaad de taak van de media om de feiten boven tafel te krijgen, maar ook door genuanceerde berichtgeving alle facetten, die met een zaak samenhangen onder de aandacht te brengen. Bijkomstigheden als bijvoorbeeld het biechtgeheim en alles wat daarmee samenhangt. Wat daar de consequenties van zijn. De gebruiken gebaseerd op het canoniek recht. De precieze rechtsgang binnen de kerk. Dat is wat ik noem onafhankelijke journalistiek. Onafhankelijk ook van je eigen vooroordelen.
Het lijkt wel of ik in de tijd van de grote napraters leef. Een cultuur waarin iedereen over van alles hetzelfde denkt. De ultieme wensdroom van Big Brother uit 1984 van George Orwell. Waar eenzijdige media aandacht voor een groot deel debet aan is.
De juiste berichtgeving en achtergrond informatie geeft de individuele lezer de mogelijkheid zijn eigen standpunten te formuleren. Leert de lezer iets over zijn eigen tekortkomingen en vooroordelen. Een wijsheid waar het vandaag de dag in de media aan ontbreekt.
Je kunt in mijn visie de media dan ook beschuldigen van eenzijdige berichtgeving. Zeker als je ziet hoe makkelijk ze voorbij gaan aan zowel de eigen nationale identiteit, de maatschappelijke achtergrond van de priesters in de verschillende landen als aan het kerkrecht. Het schijnt de media te ontgaan dat ze zich schuldig maken aan een ergerlijke vorm van generalisatie door maar steeds te spreken van katholieke priesters als ging het hier om een duidelijk te omschrijven groep. Als wij in deze tijd zelf menen recht te hebben op een individuele benadering van onszelf en onze problematiek en ziekten zo niet afwijkingen is het buitengewoon hypocriet dat recht aan bredere groepen te ontzeggen op grond van hun functie of levensovertuiging.
Wat mij daarnaast in het verkeerde keelgat schiet is: de voortdurende verdachtmaking dat de kerk de zaak in de doofpot zou willen stoppen. Deze veronderstellingen berusten op het feit dat de kerk volgens de media en de slachtoffers niet voldoende openheid betracht en onvoldoende naar buiten komt.
Dat is een onterechte beschuldiging want in de gewone rechtsgang zo als wij die ook in dit land kennen staat zowel de privacy van de mogelijke dader als het mogelijke slachtoffer centraal. Hoeft de beschuldigde voor hem geen bezwarende getuigenissen af te leggen. Ook zijn familieleden zijn daar van vrijgesteld. De identiteit van het slachtoffer en zijn privacy worden beschermd zo dat niet alle mogelijk vunzige details op straat komen te liggen. Hem of haar niet kunnen worden nagedragen.
Daarnaast geldt dat iemands pas als dader kan worden aangemerkt als zijn schuld boven elke gerede twijfel bewezen is. Tot die tijd heeft hij evenveel recht op bescherming van zijn persoonlijke levenssfeer als ieder ander.Priester Paus of leek.
Binnen de media bestaat het begrip verzachtende omstandigheden niet
In zedenzaken moet vaak de mogelijkheid van medeaansprakelijkheid worden onderzocht , die volledig moet worden uit gesloten om tot een verklaring van misdadige schuld te kunnen komen. Persoonlijke getuigenissen leveren helaas voor de slachtoffers vaak onvoldoende bewijs. Kunnen alleen worden meegewogen als andere feiten tot dezelfde conclusie leiden. Tot die tijd heeft elke mogelijke dader het recht als om onschuldig aan het hem ten laste gelegde te worden aan gemerkt. Dat lijkt wrang, maar je voorkomt daarmee dat je onschuldigen op grond van laster alleen aan het kruis nagelt.
Daarnaast heeft de dader er recht op te worden veroordeeld op grond van wetten zo als die golden ten tijde van het misdrijf. Het nulla puna principe.
Wat er nu gebeurt onder aanvoering van de media is dat er een omkering van de bewijslast plaats vindt. Op basis van een voortdurende honger naar nieuws door teveel media, die achter hetzelfde item aanzitten.
Wat de media daarmee te verwijten valt is dat zij onvoldoende kennis aanbiedt van een diepgaand bronnen onderzoek dat zou hebben moeten plaats vinden in gevallen als deze.
Ik krijg het gevoel dat er hier sprake is van een latent gevoel van afkeer onder intellectuelen van alles wat met de kerk van doen heeft. Een ‘intellectuele traditie, die teruggrijpt op de tijd van rond de reformatie en zijn beslag kreeg in de tijd van de verlichting.In het wetenschappelijk positivisme van de 19e eeuw waarbinnen voor het bijgeloof dat de kerk heette te zijn geen plaats was.
De kerk is schuldig tenzij anders bewezen. De kerk moet zijn excuses aanbieden aan de ongelovigen voor haar eigen cultuur. Dat is raar omdat niet de kerk als geheel maar individuele priesters de dader zijn en als zodanig berecht moeten worden. Daar komt het in feite op neer. Je kunt wel vinden dat de kerk medeschuldig is op grond van aansprakelijkheid voor haar werknemers, maar ook deze aansprakelijkheid moet in elk individueel geval apart van rechtswege beoordeeld worden. Nu wordt alles over een kam geschoren. Dat is geen juiste rechtspleging meer dat is: Gesundes Volksempfinden
Nu kan de kerk vaak die onschuld net als omgekeerd niet bewijzen, omdat vele zaken verjaard zijn. Of onvoldoende gedocumenteerd. Verjaard betekend dat de bewijslast pro en contra niet meer voldoende te leveren valt. De verjaringstermijnen zijn al naar gelang de ernst van het misdrijf verschillend. De dossiers , die over een aantal gevallen van misbruik door de kerk zijn aangelegd zijn persoonlijke getuigenissen en geheim, omdat zij worden gebruikt binnen het eigen canonieke recht. Een geheimhouding die ook geldt voor de stukken bij de rechtbank en van het openbaar ministerie binnen de civiele rechtspraak. Zijn zij verdwenen dan moet kwade opzet worden bewezen! En niet klakkeloos aangenomen zo als in de N.R.C. of de Groene Amsterdammer.
Wat de media te verwijten valt is dat zij de zaak opblaast. : door niet met de juiste cijfers te komen in verhouding met de bewijzen van recidivisme of onschuld of de erkenning dat de meerderheid, zich nergens schuldig aan heeft gemaakt.In feite gewoon de cijfers opklopt.
Wat nu gebeurt is dat de slachtoffers en de daders worden opgesplitst in twee ΅duidelijk’ te onderscheiden kampen. Van enige nuancering is geen sprake. Op voorhand is het ene kamp al volledig schuldig op grond van mogelijke medeplichtigheid bij het verdonkeremanen van de feiten waarvan niet eens zeker is dat zich zo ooit hebben afgespeeld.
Je kunt van de katholieke kerk veel beweren , maar ze hebben nog nooit een heks verbrandt zonder voorafgaand proces. Iets wat je van de blanke inwoners van de Zuidelijke staten van Amerika moeilijk kan beweren.
Het zou de media voor dat ze moord en brand schreeuwen sieren als ze zich eens wat meer zouden willen verdiepen in dat canonieke recht. Een rechtspleging die vele male ouder is als het hele wetboek van strafrecht van de Nederlandse staat. Een interne rechtsspraak via het canoniek recht waar de kerk evenveel recht op heeft als de moslimwereld op zijn rechtspleging op basis van de Sharia of de Amerikanen met hun recht op common law. Elke cultuur heeft ,of je het er nu mee eens bent of niet, recht op zijn eigen rechtsgebruiken. Maar het allerbelangrijkste wat een mens door de media moet leren is de zaken van twee kanten te bekijken.
Maar het is wellicht alles nog beter als het antwoord op de vraag: Waar wij waren en de media om onze kinderen te beschermen.
Ludo 19-09-2018
Wie echt geïnteresseerd is in het onderwerp over het misbruik of het canoniek recht kijke op het internet daar zijn de nodige onderzoeken te vinden.