INLEIDING;
Es gibt menschen und kartoffeln! De meest gevleugelde uitspraak opgetekend uit de mond van mijn leraar Duits Herr Professor Wolf. Dat menschen uitgesproken met een vleugje über sloeg waarschijnlijk op hemzelf. Met die aardappelen werden wij bedoeld. Zijn leerlingen, zijn broodwinning en niet te vergeten la raison d’etrê van zijn saaie burgermansbestaan. Een ander teken van zijn even tijdloze als ongepaste gevoel voor humor was zijn uitspraak; Sie können ihre Gäste vergasen, aber bitte vergassen Sie sie nicht. Een man leek het aan wie twee wereldoorlogen zonder sporen na te laten voorbij waren gegaan.
Een vrouw Wolf heeft het nooit gegeven. Een kennis op het relationele vlak meekregen tijdens de godsdienstles van pater Nelissen. Een zielenherder die eerst weigerde uit de biechtstoel te komen om nog geen twee jaar later zijn kudde in de steek te laten. Daardoor maakten wij uitgekookt niet alleen deel uit van zijn dagelijkse sauerkraut mit bratwurst, de favoriete maaltijd van zijn vrijgezellenbestaan, maar vormden wij ook zijn geestelijke erfgenamen. Van de week moest ik aan hem denken mijn oude leraar Duits. Onder het aardappels schillen en bij de uitspraak van het gerechtshof over de uitlatingen van Thierry Baudet.
KERSTVERHAAL;
Een vaag gevoel van verbazing bekroop me. Of moest ik eerder spreken van genderneutrale vervreemding? Op traditioneel Hollandse manier verwoord met; wat heb ik nu godnondeju aan mijn fietsbel hangen? Kon je dit wat ik in mijn hand hield nog wel tot het ras van de solanum tuberosum rekenen of kon ik beter direct de vergelijking trekken met het hart van mijn laatste ex-vriendin. Bezig met aardappels snijden voor de patat, vers van het mes, stuitte ik op deze gemuteerde of genetisch gemanipuleerde vrucht uit de schoot van Moeder-aarde. Er is hier sprake van een wonder, besloot ik. Ik mag rustig van een kerstmirakel spreken gezien de tijd van het jaar. De donkere dagen rond deze kerst zijn door de alles bevoogdende overheid toch al aangewezen om te blijven geloven in de afstandelijke maar intrinsieke goedheid van de mensen. Wat vooral tot uitdrukking moet komen in het missiewerk van het je laten vaccineren. Wat zowel goed is voor jezelf als je christelijke medemens. En In de stille hoop dat het kwaad omschreven met het heilige getal van het beest omikron alleen de kwade deltavariant en al zijn ongevaccineerde volgelingen besmet en uitroeit. Met als bijkomend voordeel dat er voor iedereen een plafond wordt gesteld aan zowel de contactmomenten als aan onze kerstinkopen. Zodat wij ongewild toch wat zuiniger aandoen, geld overhouden om particulier zorg voor in te kopen. Al kan zelfs Mark Rutte de IV op zijn vingers natellen dat wij, het volk de rest van het jaar 2022 bezig zullen gaan een inhaalslag te maken om deze uitgestelde koopverslaving dubbel en dwars te bevredigen. Al of niet verslaafd aan een cocktail van booster vaccinaties. Waardoor de staat iets krijgt van de huisdealer. Wat maakt dat dit latente vermogen tot het goede verborgen blijft achter een houding die een horde moordzuchtige piranha’s aan de kerstdis met als hoofdschotel de polarisatie zeker niet zou misstaan.
Op de radio hoorde ik dat er in de provincie Zeeland een grijze wolf was gespot. Een roofdier als een welkome asielzoeker van niet boreale origine. Dezelfde die volgens de commentaarstem eerder die dag bij gerucht 3 schapen in Brabant had doodgebeten. Ach, dacht ik in de juiste kerststemming, als het geen nepnieuws is, verspreidt door de kudde van de op de oppermacht beluste Thierry Baudet, bewijst dit alleen dat het niet voor alle wakkere beesten met of zonder een spuitje en zeker niet voor de in slaap gesukkelde schapen elke dag kerstfeest kan zijn.
Even legde ik het schilmesje aan de kant om me over te geven aan twijfels, overpeinzingen als ook een gevoel van snotterige nostalgie. Was ik wel goed bezig geweest dit afgelopen? Had ik naast aan mezelf wel genoeg aan anderen gedacht? Mijn innig geliefde onbespoten medemens. Al stond daar geen wederdienst tegenover. Vragen die alleen bij me opkomen als de tijd nakende is. Na gedane zaken als het eindjaar nadert. Retorische vragen, maar te gelijke tijd een nostalgische terugreis naar een gedroomd koorknapen verleden. Een conservatieve kersttijd van voor de holocaust van mijn jeugd en opvoeding waarin de erecties als een belofte voor een vruchtbare toekomst nog tot de hemel reikten. Een toekomst die nog door alles te delen was wat je erbij optellen kon. In de avonden van alleen schuldloze beloften.
De aardappel leek, wist ik nu zeker, op het hart van mijn laatste ex-vriendin. Zo als alle jankende rechts Poolse katholieken ook menen het betraande gezicht van de heilige moedermaagd te ontwaren in elke te schrapen winterwortel of knolselderij. Groenten die voor een atheïst met mijn achternaam niet meer verbeelden dan het begin van of het einde aan de midzomernachtdroom of de Dionysische mysterie spelen. Of als vrije keuzemogelijkheid voor de minder literair of onbespoten onderlegde, een dildo. Afhankelijk van hoe dichterlijk of volkomen aangeschoten met in je hoofd een cocktail van al je geboosterde dromen je de wereld beschouwt.
Mijn ex, als uitzonderingsgeval een specimen van de ondersoort vrouw die wat de uitleg en de uitingen van haar liefde betrof rechtstreeks uit de stugge Friese klei leek te zijn getrokken. Nooit voor geen komma de Bijbel had leren lezen. Een allochtoon op termijn feitelijk, omdat Friesland al eeuwen maar met moeite deel uitmaakt van onze trotse Hollandse natie, al zijn Caribische wingewesten en generaliteitslanden beneden de Maas.. Een en al onderkoelde emoties in bed en op de verkeerde momenten heet als de hel. Knettergek op de duvel zijn drietand. Waarom ik aan een verhouding met haar begonnen was? Een normale blinde kan niet worden aangerekend dat hij geen familie van de blinde ziener Teiresias in de Griekse mythologie is. Niet bij de Duitse les geleerd heeft in de toekomst te kijken. Een vrouw met zwarte rouwranden onder haar nagels, in haar denken en gevoelsbeleving. Een vrouw die je als haar knecht of hond de hoofdrol in alleen op de wereld zou gunnen. Gelukkig vertrok ze na een verhouding van nog geen 9 maanden plotseling met een dronken patatbakker die ze als aangeschoten bintje even daarvoor ontmoet had bij café van Zanten. Mij verweesd achterlatend met een verkruimeld gevoel van eigenwaarde en de eenstemmige belofte nooit meer te willen nippen aan het verzuurde ambrozijn van vrouwen zo als zij. Even gaf ik mij over aan verlate wraakgevoelens. Zou ik deze aardappel als zinnebeeld van haar koude hart vol naainaalden prikken? Of was een dolksteek recht in haar borst, direct onder de zesde rib toch effectiever? Een beetje Voodoo bedrijven waar voor liefde geen plaats was. Zo gezellig bezig werd ik steeds bedrevener in het fantaseren over een voortijdig levenseinde voor in het verleden gemaakte fouten.
Je moet het positiever benaderen meneer Zijlma. Als ik mijzelf de les wil lezen, gebruik ik de achternaam van mijn gehate stiefvader. Een wat dommige man die mij al had aangenomen als zijn echte zoon voordat hij goed en wel besefte waaraan hij zijn eigen naam en identiteit ontleende als aan wie hij hem als te verliezen zoon verleende. Je kunt het ook anders benaderen meneer Zijlma. Deze aardappel in de vorm van een hart kan worden gezien als een voorteken. Een omen van wat je dit nieuwe jaar te wachten staat. Een vrouw als de heilige moeder Theresia. |Een vrouw gelouterd door tijd en zonden die er geen enkele moeite mee heeft dat de liefde tussen ons niet geconsumeerd kan worden. Een onbekende tijd nog platonisch moet blijven wegens en mijn prostaatproblemen en het afschalen van de zorg. Een vrouw die vol moederlijke warmte zonder verdere uitleg begrijpt dat impotent van lichaam nog niet meteen impotent of onvruchtbaar van verstand en geest betekend. Maar waar vind je in deze genderneutrale kersttijd nog een vrouw als de heilige maagd Maria? Een vrouw zonder haar als vrouw, maatschappelijk werkster” schoonmaakster, maagd, moeder, minnares of hoer te benoemen omdat een man anders allerlei zelfverklaarde feministen over zich heen krijgt. Dat ik als zachtzinnige bejaarde door allerlei transgenders wordt afgeschilderd als een boze witte man is het ene doorgeslagen cliché vervangen door het andere. Het uitbuiten van vrouwelijke zwakheid door daarop te anticiperen. Dan kun je beter om niet te hoeven twijfelen aan je genderidentiteit voor de rest van je leven vrijgezel blijven. Heeft er verder niemand iets in je broek te zoeken. Heb je geen last van de vraag waarom je als echte man geen rok draagt. Of incontinent je wel of niet in je broek meedraagt als erfzonde van en voor het hele ontwortelde menselijke ras.
Een zalig kerstfeest; Ludo
