UITSLAG VAN HET LAATSTE ONDERZOEK
Voorspel;
Juist vandaag de 29ste januari – vernoemd naar de god met de januskop* – vond hij – had de striemende regen zijn rug wel wat minder onbarmhartig kunnen geselen. De tegenwind op weg naar het ziekenhuis minder guur zijn gezicht mogen open rijten. Waar was het medelijden van de goddelijke natuur gebleven? Zijn spatwaterdichte horloge vertelde hem dat de officiële speeltijd tussen nu en de uitspraak van het vonnis nog 25 minuten bedroeg. Daarna zou hij onherroepelijk weten of hij aan één van de meer mannelijke vormen van kanker leed. Prostaatkanker* om precies te zijn. Zich een veroordeelde moest voelen. Geketend aan zijn zelf vermeerderend ziektebeeld als aan een zelf vervullende profetie.
–
Tijd genoeg dus om het hele gebeuren nog eens voor het oog de revue te laten passeren. Hoe hij eind oktober verleden jaar met klachten bij zijn huisarts kwam voor een kort intake gesprek. De stadia van zijn verwerkingsproces na het eerste onderzoek 6 weken later. De aanvankelijke boosheid en het onbegrip. De gespeelde moed, de onverschilligheid die hij makkelijk tonen kon, omdat hij toch niets te verliezen had. Zich eigenlijk mateloos verbaasde over de liefde, de warme aandacht van zijn medemens. Waaraan hij die verdiend had. Alleen door slachtoffer te zijn? Of was het toch meer een moederinstinct van hun kant? Waardoor hij zich een doodgeknuffeld jong kerstkonijn voelde. Een opgeprikt insect klaar om onderzocht te worden. Door haar, zijn arts, en door zichzelf. Waartussen niet direct een oorzakelijk verband bestond.
–
Hij herinnerde zich de valse hoop verhalen van al die bekende die wel iemand kende die het overleefd had. De valse hoop die hij zichzelf voorhield door de zaak te ontkennen of te doen of het de normaalste zaak van de wereld was. Maar angst bedacht hij zit niet in het ziekenfonds. Angst valt onder de eigen bijdrage.
—
Welke emoties hem hard trappend tegen de heersende wind in overspoelden – het samenspel daartussen – of het van alle kanten tegelijk kwam – daar kon hij geen wijs uit. Het was meer een amalgaam van tegenstrijdigheden. Een kwikzilveren verbinding die zich ongrijpbaar tegen zijn rede keerde. Als een verongelijkt kind tegen zijn moeder. Was hij gevallen voor de schijn de optelsom compleet te krijgen had hij beweerd; 75% christelijke gelatenheid, 15% overspannenheid en 10% blinde opstandigheid. Gelatenheid omdat hij na een rouwproces van 3 maanden niet beter wist dan zich maar bij zijn lot neer te leggen. De aanvaarding die een inherent deel uit maakt van een dodelijk martelaarschap. Overspannen was hij door dat hij in die tussentijd als een badmintonshuttle heen weer was geslagen tussen hoop en vrees. Badminton een bezigheid voor twee die zijn laatste vriendin zij het niet bepaald sportief ook speelde met hem als kop van Jut. Wat het hem moeilijk maakte in de liefde één lijn te ontdekken. laat staan te trekken Een bel te horen rinkelen of er de score van te noteren. Hij er niets voor voelde een lief dagboek van zijn ziekte bij te houden of het om de beursberichten in de Telegraaf ging .
—
Verdomme hij moest toch beter op het verkeer letten. De optrekkende stadsbus lijn 7*, de heptade, van Syntus sneed hem af op de Brabantstraat. Dwong hem uit te wijken op de stoep Voor de oude Prodent fabriek. Met dat rare torentje dat de afzichtelijke kleinburgerlijke hoop op de wederopbouw in de jaren 50 vorm moest geven . Of hij voor vandaag niet op alles en iedereen recht van voorrang had. Het was een slecht voorteken besloot hij. Een omen dat hem waarschuwde. Net als de regendruppels, de tranen van een premature ejaculatie op zijn wangen. De tegenstribbelende wind die door hem schijnbaar schoon te wassen de erectie van een echt ontwaken onmogelijk maakte . Voorbij de jachthaven aan zijn linkerhand. Hij moest nog een kwartier verder peddelen.
—
Hij had het gevoeld. In bed vooral. De verwringende doodsangst voor het onbekende – verstrikt in de toekomst – die hem soms wel soms niet voor het slapen gaan leek te wurgen – met dingen , verlangens die niet langer mogelijk waren. Opstandig voelde hij zich, bereid om te vechten tot het uiterste, omdat hij in dit alles de rechtvaardigheid ver te zoeken vond. De hand van God het meest op de zwarte hand leek. * Het zijn verantwoordelijkheid niet was. Deze ziekte die zijn lichaam van binnen melaats tot een gepleisterd graf herschiep. Aan zijn manlijkheid knaagde. De klank alleen al zijn cellen behalve die het zaad droegen rucksichlos vermeerderde. Het was verwarrend. Moest hij zich hier aan overgeven? Het onnodige wonder van Kanaän.* Een dergelijk begrip voor blinde overgave was in zijn vocabulaire niet eerder voorgekomen . Daar had hij geen ervaring mee.
—
Maar bij dit alles wist dit schuldige lichaam niet hoe het zichzelf vrij kon pleiten of genezen van wat hij en velen jehova getuigen met hem zagen als een genetische erfzonde. Een straf, omdat hierin de vrije wil ,de zelfgekozen lustbeleving ontbrak – door het kwaad der vrouwen *. Zijn opa van moederkant was per slot van rekening aan prostaatkanker overleden. Vast de schuld van zijn oma, de lusteloze. En wie weet van zijn ooms nog meer. Familiegekte was de enige geestelijke afwijking waar men hem niet van beschuldigen kon. Verder was wat hem betrof zijn zondig lichaam van uit diep katholiek oogpunt gezien schuldig aan alles. Aan zijn eigen lijden. Moest het zeker 9 maanden boeten. Vooral in de regio beneden de navel. Het middelpunt dat de mens verbond met zijn moeder . Zijn oorsprong. Zo gedramatiseerd tot ver voorbij het normaal gangbare ,wat voor hem als zieke niet meer dan een een basis houding was, voelde zelfs zijn onderbroek nat. In de verte ontwaarde hij de witte verbrandingstorens op de Maatweg. Maanweg, Maaiweg, Maalweg , Maakweg. Opmaatweg halve Maanweg Kaalslagweg. Er had zoveel meer in die naam kunnen zitten. Zoveel meer in zijn naam met hem kunnen doen dan naalden in hem prikken.
–
Middenspel;
Bij het ziekenhuis Meander aangekomen was hij toch nog ruim 10 minuten te vroeg voor zijn afspraak. Het krioelen in de grote hal had iets van een mierenhoop waarbij al die witgejaste werkschepselen in hun nestdrift precies wisten waarheen ze op weg waren. Of ze maar één doel in hun leven kenden. Hem zo snel mogelijk te genezen zodat hij weer kon oplazeren. Zijn favoriete buurvrouw draaide geen dienst.
–
Had hij harder getrapt dat noodzakelijk was? Aangetrokken door de Tesla magneetspoel van een zekerheid gevend laatste oordeel. Het kwartier dat hij daarna nog ruim moest wachten stelde hij zich voor dat hij een Franse aristocraat was. Louis des Orphelins * In het vijfde het beste wijn jaar* van de revolutie. Waarin het bloed van het schavot vloeide als châteuaneuf du Pape . Een slachtoffer van Robespierre*, zijn schrikbewind, dat op de Place Louis XV – voor de gelegenheid omgedoopt tot Place de la Revolution – wachtte op zijn onthoofding door middel van die humane uitvinding – gedaan door de meest menselijke, meest invoelende van alle medici Ignace Guillotin. De guillotine.* Een apparaat dat hem als kind al mateloos had gefascineerd. Hoe je snel en pijnloos een mens van het leven kon beroven zonder dat je er je kop hoefde bij houden. Dat hij bijna wekelijks nabouwde in LEGO stenen. Zijn andere favoriet was de Romeinse ballista,* waarmee hij op zijn stierbroertje schoot. In de hoop hem in zijn hart of anders oog te raken
—
In de wacht gezet fantaseerde hij dat deze valbijl om de een of andere reden net zou weigeren voordat het zijn beurt was. Misschien dat de stierennek van zijn voorganger te dik was. Zijn scrotum te fors geschapen . De reparatie op zijn minst 10 minuten zou duren . Deze dubbele eeuwigheid voordat zijn geest zou worden gescheiden van zijn lichaam. Tot hoe ver in de oneindigheid, de eeuwigheid een geest dan zou kunnen vluchten puur uit angst. Zou die Petrus daar boven aan de hemelpoort de zaak wel 10 minuten langer willen ophouden na de laatste ronde.
—
Hij werd binnengeroepen door dezelfde Surinaamse schoonheid als die de Griekse hoofdtempel, het Parthenon van zijn geest en lichaam 10 dagen geleden binnen was getreden via zijn endeldarm* .De Akropolis van zijn aambeien had weten te slechten als was zij Xerxes I. Een zwarte voodoo priesteres met de hulp van haar 16 naalden als even zovele Nordwick wandelstokken . Bijzonder pijnlijk was de ingreep geweest. Een doornenkroon strakgetrokken om zijn tot baren bereide benen. Een offer
beeld vol spijkers erin geslagen in de volslagen vreemde hoop op beterschap. Een overwinning op deze bloedige wijze. De kleur van het vocht in zijn zaad sprak als stigmata nog steeds schande van deze handelingen. Zijn handpalmen voelden wonderwel kurkdroog aan. Zijn schouders hingen in de laagste stand voordat men het kruiperig of onderworpen noemen kon . In alles een toonbeeld van gelatenheid onder een dun laag vernis van totale verdraagzaamheid. Gelukkig had hij gisteravond nog deze vrouw een kans gegeven door zich niet uitgebreid te informeren via het internet. Zijn kennis was daardoor beperkt tot wat komen ging. Waardoor hij of zij geen tegenspraak van zichzelf te vrezen had.
–
Eindspel;
Zij ging tegenover hem zitten aan een goedkoop bureau. Een en al kordaatheid met die korte mouwen in de kleine praktijkruimte. Een werktafel verkeerd geplaatst direct voor het raam. Met net ruimte voor een bureaustoel daarachter. Waardoor hij daarvoor gezeten tegen het licht in moest kijken. Zij in tweeën gevouwen leek. Dacht het is maar goed dat het druilt van de regen . Waardoor het contrast tussen het beeld van haar en zijn realiteit te overbruggen viel. Zij voor zijn ogen niet oploste in een halo van zwarte vlekken en vage strepen .
–
“U hebt gelukt meneer Zijlma!” “Heeft , u heeft gelukt is in correct Nederlands!” Het klonk als een aanval van zijn kant. Een aanval in afstandelijkheid. Niet dat dit de bedoeling was , maar ze moest begrijpen dat hij luisterde met op zijn minst 7 oren. Te zorgen dat hem als advocaat voor zichzelf niet de kleinste nuance ontging. Elke stembuiging geplaatst werd in de juiste context binnen het verhaal. Hij moest zich kunnen verdedigen tegen de werkelijkheid, de samengebalde essentie van haar woorden. haar vonnis. Haar blik donkerde na. In de 3de persoon enkelvoud is het; u hebt. Met die beslistheid van klank om te laten zien dat zij overal verstand van had. Zeker dacht hij als je de zus van Johan Cruijff bent. Maar hij hield zich verder stil.
–
Zij ging verder; geluk omdat er niet in één van de 16 weefselmonsters uit uw prostaat zich kankercellen hebben ontwikkeld . Lag hij nu weer in haar lab onder de microscoop in dat petrischaaltje? Ondanks de goede voedingsbodem – gingen zijn gedachte met hem aan de haal- en de prikkelende stimulans – was door het monster van Frankenstein* – in hem hij niet als zijn bloed eigen zoon geopenbaard. Even kreeg zijn uitzinnige geest een beeld van piepkleine verpleegsters met kleine witte schortjes en hoofdkapjes . Een soort van vrouwelijke varianten van Gulliver* in het land van de reuzen. Hoe die zijn zaadcellen bemoederden en koesterden in de hoop op een tweedelende tweeling.
–
“ U hebt dus weer geen prostaatkanker?” “Voor de tweede keer werd hij geen wereldkampioen. “Het zal wel in de oranje genen zitten. En weer die onbeleefde fout. Beseffen mensen dan niet – dat hij twijfelt aan hun deskundigheid – als hoger opgeleid dan hij – wanneer zij geen zuiver A.B.N. * kunnen spreken. “Daar durf ik mijn hand voor in het vuur te steken” Heel even stak het duiveltje van racisme de gehoornde kop op” Had hij als ongepaste grap willen zeggen. “Dat zou ik als ik u was met hun huidskleur maar niet doen”dat maakt te weinig verschil. Hij hield zich keurig in zij het met moeite Hun relatie liet nog wat blinde vlekken zien. Vooral voor de toekomst.
–
Bent u niet blij ging de stem verder. Daar moest hij toch even over nadenken. Was hij nu blij? Of zweefde hij zonder houvast aan haar kennis in een lek geprikt vacuüm als een leeggelopen ballon. Een rubberen condoom waaruit alle spanning geweken is en die gerimpeld daardoor niet meer voor een tweede keer kan opstijgen naar de hemel . De manke van de gebroeders Montgolfier. Wat toch de voornaamste functie is van roze kinderballonnen met aardbeien smaak Op papier althans.
–
Ergens is het jammer zei hij haar- de volmaakt gotische bogen in haar epileerde wenkbrauwen bewonderend – zijn overige verlangens te zijde schuivend als volkomen irrelevant. Zo niet onmogelijk. Hij zag een glimp van zijn eigen vreemdheid terug in haar afwerende blikken. “ Jammer ?” De vragende vorm. “Ja nu ben ik weer slachtoffer af.” “Kan ik het zielig doen weer in de bezemkast zetten.” “U moest eens weten hoeveel bakken koffie dat scheelt op een borrel !” “Moet ik rekening houden met wat voor ellende de toekomst nog meer voor mij in petto heeft.” “Het klinkt wat raar, maar eigenlijk was het hebben van prostaat kanker een soort houvast” “Een anker waaraan een mens zonder zienersgave als ik een zekere grip op de toekomst kon ontlenen.” Nu blijf ik een blinde profeet. Een verliefde struikelaar over bergen waarvan niet één naar hem toe wil komen. “Feitelijk, zeg maar, omdat de menselijke ziel er niet naar geschapen is om te multi tasken.” “Maar één ziekte tegelijk kan behapstukken!” begrijpt u wel ? “Wat eigenlijk ,als je goed nadenkt, ook voor de zonde geldt!” Waardoor een blind date met de toekomende tijd en U vrijwel uitgesloten lijkt.
—
“Er bestaan anders wel medicijnen voor.!” “Voor uw probleem!” Chemische bestrijdingsmiddelen ging het door hem heen. Waardoor elk mens zijn eigen giftbelt wordt als bijdrage aan het milieu. “Zou zij mij wel begrijpen?” “Of was het leeftijdsverschil te groot?” “De intellectuele of culturele afstand? “ “Praten wij op de randen van de kloven van de tijd langs elkaar heen?” Hij kon wel Science fiction gaan schrijven. Hier in deze alledaagse behandelkamer. “Maar voordat we daar iets van kunnen zeggen zijn wij ruim een half jaar verder ging zij verder.”dat pluralis majestatisch* gaat die medici toch bijna als van nature af. Zouden zij zichzelf ook als een cellenstructuur zien? Een aantal ijverige werkmicroben? 6 hele maanden bedoelt U? “We kunnen ook opereren” , ze klonk bijna happig. “Dan gaat de afname stukken sneller! “U bedoelt toch hopelijk niet mijn prostaat aborteren. Weghalen met een keizersnee of koningsbocht als of het om het verouderde circuit in Zandvoort gaat. “Nee maakt u zich niet ongerust ; we schaven hem af tot de gewenste vorm en grote ” was ze nu ook al de zus van Michelangelo? Afschaven? De paniek van vroeger als hij gevallen was – zijn knieën tot op de knieschijven open lagen – als de eerste bladzijde van de bijbel – op het hoofdaltaar- probeerde in zijn stem zijn eigen hedendaagse vorm van verdringing te vinden.
—
Ja nu weegt u prostaat 145 gram terwijl 60-70 gram normaal is. Dat kan de helft kleiner. Minder! Dat zeg je verdomme toch ook niet van iemands intelligentie ging het door hem heen. Ik ben hoogbegaafd, maar toch lichamelijk verdomme niet normaal dacht hij. Mijn lichaam hobbelt achter mijn geest aan. Ik loop als alles goed gaat nog steeds 9 maanden met een soort van gehaktbal net onder mijn blaas. Een bal te veel die mijn genot van de ochtendplas afknijpt. De 500cc ejaculatie. Dat verwoordde voor dat moment precies wat hij zich voelde. Een medische gehaktbal met een behandeling op de lange baan
-.
Toch jammer dacht hij als laatste voordat hij de deur achter zich dichttrok, dat mijn hersenen niet in mijn prostaat zitten. Maar in een hersenpan met 7 gaten .
Nawoord
De klachten zijn nog niet over. Zijn dezelfde zonder hoop op directe verbetering. Eigenlijk zijn wij ben ik net zover als 3 maanden geleden. Alleen ben ik een schat aan ervaringen en de wereld zowaar drie verhalen rijker. Ben ik 3,5 kg aangekomen , omdat ik dacht dat ik die met een cheomokuur wel weer verliezen zou. Laat ik mij via het arbeidsbureau wel omscholen tot uroloog om mijzelf met behulp van mijn eigen algoritme continue te kunnen monitoren.
Ludo
Voetnoten;
0; Prostaatkanker, ook wel prostaatcarcinoom genoemd, is een kwaadaardige aandoening. In het lichaam bevinden zich cellen die zich delen. Celdeling is immers nodig voor het vervangen van oude, beschadigde of uitgeputte cellen. Celdeling is ook belangrijk om het lichaam te laten groeien. Prostaatkanker is een ziekte die ontstaat doordat sommige cellen zich ongeremd snel gaan delen. Het lichaam kan deze abnormale cellen niet bestrijden; het heeft er als het ware geen grip op. Er is een nog steeds geldend gezegde: iedere man krijgt prostaatkanker als hij maar oud genoeg wordt. Per jaar krijgen in ons land ongeveer 35.000 mannen kanker. Bij ongeveer 9.000 mannen gaat het om prostaatkanker, meestal op latere leeftijd. Voor het veertigste levensjaar is prostaatkanker zeldzaam.
De prostaat is klier die hulpstoffen toevoegt aan de zaadlozing . Ook de vrouwelijke para-urethrale klieren worden vanaf 2002 beschouwd als de vrouwelijke tegenhangers van de prostaat bij mannen. De klier produceert een melkachtig hulpstof die door zijn licht basische ( ph waarde hoger dan 7) eigenschappen de zure omgeving van de vrouwelijke vagina neutraliseert.
1 ; Janus de |Romeinse god van het begin en het einde afgebeeld met twee gezichten. Een die vooruit kijkt en een die achteruit kijkt.
2 Het getal 7 staat in de volkswijsheid voor geluk en spiritualiteit. In het katholiek geloof verwijst het getal vaak naar de 7 smarten of zegeningen van Maria.
3 De zwarte hand geheim Servisch genootschap vooral actief tussen 1910 en 1917 waarvan één van de leden ( Gravilo Princip ) in 1914 de moord op de Oostenrijkse aartshertog Frans Ferdinand pleegde. De aanleiding voor de eerste wereldoorlog.
4 Het wonder van Kanaän, mythische gebeurtenis waar Jezus op een bruiloft het water in wijn veranderd. Volgens sommige exegese onnodig omdat hierdoor sprake zou zijn van een onnatuurlijke zielverandering c.q. verhuizing.
5* christelijke logica die stelt dat omdat het vlees zwak is en de vrouw de belichaming van het kwaad het de man niet kan worden aangerekend dat hij zich overgeeft aan zijn lustbeleving en daarmee zondigt. Een beperkte vorm van destinatie
6; Louis des Orphelins ; verwijzing van de schrijver naar zichzelf als Lodewijk de moederloze., terwijl Lodewijk de XVI de hoofdloze wordt.
7 Het vijfde jaar van de revolutie is 1793. De tweede periode van het schrikbewind duurde van 2 juni tot 27 juli 1794 de datum waarop de arrestatie van Robespierre een advocaat en een van de voormannen plaats vond.
8 de guillotine; Een als in middeleeuwen gebruikte mechanische manier van snelle en pijnloze onthoofding. Dr. Guillotine was niet de uitvinder maar de pleitbezorger voor een snelle en uniforme uitvoering van de doodstraf. Tot die tijd kon elk rechtsgebied zelf bepalen hoe de doodstraf voltrokken werd. De 4 meter hoge valbijl is tot 1977gebruikt.
9; de vervoeging van het sterke werkwoord hebben laat wel U hebt toe, maar beleefder en algemeen meer geaccepteerd is U heeft. Het is dus ik heb, jij hebt , hij heeft U heeft ( u hebt ) en gij hebt. Waarbij het gebruik van u hebt een negatieve connotatie heeft.
*10 Het monster van Frankenstein; een moderne Prometheus, de mythologische figuur die de mens het vuur bracht is een boek uit 1818 van de Engelse schrijfster; Mary Shelley. Het is de naam van degene die het monster schiep. Een dokter Frankenstein genaamd.
11; Gulliver een verwijzing naar het boek Gulliver’s travels een satirische boek uit 1726 van de Ierse schrijver Jonatan Smith. In dit geval de reis naar Brobdingnag; het land van de reuzen; Een van de vier verhalen waaruit het boek bestaat.
12; pluralis majestatis koninklijk meervoud gebruik van het meervoud terwijl men naar zichzelf verwijst, dus in plaats van “ik“, om de eigen belangrijkheid te benadrukken. Hetzelfde middel wordt ingezet voor het tegenovergestelde doel: de meervoudsvorm die wordt gebruikt om de aandacht van het eigen belang af te leiden, heet pluralis modestiae, meervoud van bescheidenheid.
13 A.B. N. afkorting voor algemeen beschaafd Nederlands standaard Nederlands zo als geleerd wordt op de lagere school in gebruik bij de media en de overheden.