Vanavond om 7 uur stond ik op. Na een kleine 24 uur geslapen te hebben. Lekker met de benen opgetrokken in foetushouding was ik een volle dag en nacht voor niets en niemand bereikbaar. Op vakantie in eigen bed. Mijn slaapplek: Een total make over van de eerste oorspronkelijke baarmoeder. Gelijk ook de eerste gevangenisstraf van 9 maanden zonder enig besef wanneer ik zou worden vrijgelaten. Mijn verlossing mocht beleven uit deze isoleercel met de vrouwelijke maten van een kampioen meloen. De hele tijd dat zenuwslopend gebonk van een hart ergens in het niets boven mij. Big Brother voortdurend bezig een M.R.I. scan van mij te maken om te zien hoe onecht wij waren. Mijn tweeling zus en ik.
–
Mijn wezen monddood door God alleen met hulp van moedernatuur kon ontsnappen zonder ergens schuldig aan te zijn. Hoogstens dat ik in een zee van tijd en vruchtwater probeerde mijn tweelingzus van haar bestaansrecht te beroven. Met de navelstreng om haar nek probeerde het bloed van mijn bloed en te wurgen en te verdrinken. Zo meer ruimte te scheppen voor mijn eigen existentialisme.* Maar helaas mijn zus 2 keer taaier dan ikzelf weerstond al deze pogingen tot zustermoord. Verder lijken wij niet op elkaar. Dat draaide mede daardoor uit op een faliekante mislukking. De eerste maar zeker niet de laatste in mijn jonge bestaan Veroorzaakt door een gebrek aan vooral kritische en reine kennis over de epistels an sich.* Het lukte mij alleen op het nippertje voor te dringen bij de uitgang . Daarna is nooit meer goed gekomen tussen ons.
Het is niet voor niets dat het bewustzijn zich pas ontwikkeld ver in het derde levensjaar . Al die tijd daarvoor heeft een baby nodig om die verschrikkingen te verdringen en zich op zijn best te ontwikkelen tot een neurotisch kind .
Misschien ook de reden van mijn latere misdienaarschap. Uit een lang onderdrukt gevoel van schuld en boete* Dat ik wel de bijslaap met het liefst meerdere vrouwen wil bedrijven, maar niet wil dat ze blijven slapen. Voor mij heeft toch elke vrouw iets van mijn tweelingzus en of dat al niet erg genoeg is mijn moeder. Waardoor de natuur mijn natuur behept met een oedipuscomplex in duplo geen andere keuze overliet dan levenslang vrijgezel te blijven. Gelukkig heeft de Heer dit goddelijke monddode wezen mij ter compensatie gezegend met een gezonde slaap zodat ik minstens 10 uur per dag al die psychische ellende kan vergeten.
Ik had nog wel langer willen blijven liggen maar sociale verplichtingen riepen mij wreed tot de orde van de dag.
Mijn vergrijsde hersenen, versleten knieën en verkilde hart voelden aan of ik 24 jaar jonger en menslievender was als dat ik tussen de lakens stapte. De weegschaal wees aan dat ik ruim een kilo van mijn gewicht was kwijtgeraakt zonder daar enige moeite voor te hebben hoeven doen. Zo maar gratis en voor niks. Wat kan een gezonde Hollanders zich in de uitverkoop meer wensen dan voor een dubbeltje geboren toch op de eerste rij te zitten ? Geen uitsloverij in de sportschool of op de dansvloer.
Eigenlijk dacht ik nog even terug in bed is dit de ideale manier van diëten. Als het kon lekker een hele week in je bed liggen en er alleen maar uitkomen als de hoge nood je roept tot een toiletbezoek op zondag. Daarna direct weer onder de warme wol en je dekens tot over je oren optrekken. Gewoon helemaal van de wereld door de hele week de wereld de wereld te laten. Geen onweerstaanbare trek hoeven voelen in van alles en nog wat. Je niet druk hoeven maken over de honger van die zielige kindertjes in Afrika. Daarom des te aangrijpender, omdat die beelden vaak niet meer zijn dan personificaties van je eigen hongergevoel. Je opzadelen met een schuldgevoel door het zwaartillend onvermogen je niet aan je dieet te houden Geen hond die op jouw gewicht naast de weegschaal hoeft te wachten. Jij niet met je pantoffels hoeft te gooien als je alleen van de lucht van spruitjes dikker geworden bent. Geen mens of vriend die het gezeur daarover hoeft aan te horen. Aan de problematiek van de globalwarming lever je alleen maar je eigen opgewekte lichaamswarmte bij. Dat is verdomme toch de toegangspoort tot het verloren paradijs!*
Nog geen uur later zag ik op de televisie een schrijver die de zin van zijn bestaan had ontdekt na zijn eigen bijna dood ervaring. Stakker dacht ik, zielloze stumperd. Die zin ervaar ik 7 dagen in de week. De beste zin van dit leven is namelijk gelukkig te kunnen blijven dromen. Want dromen spreken zich van nacht tot nacht nooit zelf tegen. De zin is jezelf zacht in slaap te wiegen en wit zand in de ogen te strooien tot de dood je komt halen. Verder te dromen op de Tempur traag schuim matras van God hierboven als was de hemel een nieuwe aarde met mij een onvervalste Adam; de eerste en de laatste mens. de Adam die als laatste wens Eva verleidt
Ludo ; 9 -01-2020
laatste en eerste mensen; de titel van een beroemde sciene fiction roman van de schrijver Olaf Stapledon. Die in deze roman ;de geschiedenis en de toekomst van de hele mensheid beschrijft. Hier gebruikt als een indirecte verwijzing naar het bijbelwoord, dat de eerste de laatste zullen zijn
.* existentialisme; filosofisch en literaire stroming in de 20ste eeuw; waar in wordt gesteld; dat elk mens als uniek individu verantwoordelijkheid draagt voor eigen daden en eigen lot. Hier gezien als de geestelijke vader van het neoliberalisme.
* Een verwijzing naar de kennistheorie van de filosoof Immanuel Kant en de epistemologie in het algemeen.
* Schuld en boete; het hoofdwerk van de Russische schrijver Fjodor Dostojevski (1821-1881)
Het oedipuscomplex is een psychoanalytisch concept, in het begin van de 20e eeuw ontwikkeld door de Weense psychiater Sigmund Freud, waarbij het kind een door seksualiteit bepaalde instinctieve erotische binding ontwikkelt voor de ouder van het tegenovergestelde geslacht en de andere ouder als concurrent ziet.
* Het verloren paradijs; een verwijzing naar het gedicht Paradise Lost van de Engelse dichter John Milton dat hij schreef tussen 1658 en 1663 toen hij geheel blind geworden was. De thematiek van dit gedicht in 10 boeken behandeld de zondeval van de mens en de verleiding van Adam door Eva.