satire|
schilderij : de Droom, van de douanier Henri Rousseau
Een mens zou er met zijn ziel onder zijn arm zo maar volkomen door in de war kunnen raken. Het spoor naar het hart van de ander verbijsterd achter zich laten. Te moeten leven en lief te hebben in tijden van corona. * Wat tegenwoordig erger schijnt dan de cholera. Een ernstige infectie ziekte die in Nederland niet meer voorkomt, maar in het verleden door besmet drinkwater aan tienduizenden beminde landgenoten het leven kostte.
Ook zonder isolatie en het lam leggen van het openbare leven heeft de gemiddelde Nederlander al tal van gevaarlijke infectie ziekten als de Aziatische griep, de Hong Kong griep de Mexicaanse griep, Sars 1 enz enz. zonder al te grote kleerscheuren overleefd. Zie het artikel van Nemo kennislink: relativerend reken aan Covid-19
–
Maar wat ik al zei ook nu neemt de verwarring en de verdwazing bizarre vormen aan. Ongekende maatregelen , waar een politiestaat alleen van dromen kan , worden door de regering over onze arme hoofden afgeroepen. Zonder dat één deskundige de vraag kan beantwoorden; Hoe in een gemiddeld tweepersoonsbed de vereiste 1,5 meter afstand van je partner te houden, zonder dat de relatie binnen 3 weken onderkoeld raakt. Of hoe dit te bereiken in de keuken bij het samen koken of afwassen. In de gemiddelde ééngezinswoning kan de man als het te erg wordt alleen op de bank slapen . Ook bij het stoplicht moet ik mij als fietser in de raarste bochten wringen om gehoor te geven aan deze eis ! Om maar niet te spreken over het afstand nemen van de rijen hamsteraars bij de kassa.
–
Of is liefde tegenwoordig zo economisch mogelijk kiezen door wie je besmet wilt raken en met wat? Krijgen we eind dit jaar een ongesausde geboortedip?
Het vergt de nodige geestelijke en maatschappelijke aanpassing. Anders dan bij het koningshuis waar gescheiden slaapkamers al eeuwen usance zijn. . Waar Maxima zo nodig in Wassenaar kan wonen en onze gekloonde hoogheid op paleis Noordeinde domicilie kan houden. Of in één van de andere paleizen. Het lijkt erop dat het coronavirus ons dwingt tot nadenken om te komen tot een duidelijker taakverdeling in het huishouden van de straat en staat.
–
Gisteren op de radio hoorde ik de toespraak van zijn koninklijke hoogheid Willem Alexander 1 tot ons, de beminde landgenoten . Nou geniet ik de laatste tijd wel iets minder van zowel de liefde als van ‘ons’ land, maar dit terzijde. 10 minuten plechtig wat zalvend taalgebruik alsof de oorlog was uitgebroken. Onze geliefde majesteit als een dominee van de NCRV zonder echt inlevend te worden van de kansel sprak. Na afloop had ik toch een gevoel van ; hier spreekt de ivoren torenwachter uit een unheimlich gekleurd verleden. De wereldvreemde die als een tweede don Quichotte zijn uiterste best doet zijn rol als vader van het ‘zieke land’ naar behoren te spelen. Iemand voor wie elke test beschikbaar is behalve de beroepskeuzetest of hij wel geschikt is voor dit zware ambt. Zo wordt onze koning alle veiligheid geboden. Dit in tegenstelling tot de mondjesmaat waar in de overige beminde Nederlanders op het corona virus worden getest. Door gebrek aan testmateriaal. Ik kan mij vergissen, maar vroeger, voor de tijd van het neolibertalisme, was regeren vooruitzien. Zelfs door zij door die met hun blauwe billen het pluche van de macht in den Haag warm houden?
Een gebrek aan testen zeker in vergelijking met de ons omringende landen. Wat drie vragen oproept; Hoe betrouwbaar zijn de cijfers van het R.I.V.M als ook de deskundigen het totaal overzicht verliezen . Hoe noodzakelijk en toepasselijk zijn de daarop gebaseerde maatregelen die de mogelijkheid in zich dragen op de lange duur te leiden tot sociale uitsluiting en isolement? En hoe veel langer blijft dit virus niet rondwaren als men het niet meer dan nu zorgvuldig monitort?
Wat de koning onze majesteit betreft. Daar hebben we er gelukkig maar één van. Dat mag een mens geen ziekte noemen. Dat is eerder een bad act of God. Meer dan één zou ook letterlijk onbetaalbaar zijn met al die verborgen onkostenposten
Veel onuitvoerbare maatregelen nemen doet de gekken van vreugde beven
Als vrijgezel hoef ik mij gelukkig nergens druk over te maken. Mij alleen maar af te vragen hoe groot de kans op het herbesmetten van mijzelf is. Als maatregelen om dit te voorkomen typ ik dan ook met blauwe operatie handschoenen aan. Vind daar ook de nodige bevrediging in. En die 4 dozen stonden toevallig al maanden op de plank. Ook in de winkel bij het hamsteren draag ik ze , want goede voorzorgen deren zelden. En laat ik ook geen vingerafdrukken van mijn koopgedrag achter. Verder houd ik bij elke vrouw mijn adem in. Dat scheelt de helft in het risico op besmetting.
Voor het overige houd ik mij verre van mijn I-phone, het toetsenbord van mijn laptop en de deurknop van het toilet. Want elke gediplomeerde en deskundige viroloog en schoonmaker weet dat op die oppervlakten de meeste bacteriën, schimmels en virussen leven. Waardoor met dit besef een mens het beste kan beginnen met deze 3 zaken anderhalve meter links van het midden te laten liggen. Wat mij brengt tot het slot van
mijn pleidooi.
Het beste kunnen wij als de coronagekte is overgewaaid , die éne maatregel anderhalve meter afstand houden van alles handhaven. Waarmee het devies van de oranjes Je maintendrai een ruimere, minder egoïstische meer volkse betekenis krijgt. Als wij dan ook nog leren anderhalve meter afstand te houden van besmettelijke denkbeelden betekent deze tijd van corona in ieder geval een kentering van het tij. Een kentering in de liefde en in het politieke denken Kunnen wij hopen slechts de kolere te krijgen.
Ludo
Liefde in tijden van cholera (Spaans: El amor en los tiempos del cólera) is … Florentino zal ook heel zijn leven op haar wachten, ook al beleeft hij intussen tal