“GEESTELIJKE VRIJHEID BEGINT MET HET DURVEN BEKENNEN VAN HET VOLKOMEN NUTTELOZE VAN HET EIGEN GELIJK” ( citaat)
Wie schetst mijn geluk dat ik van de week bij het openen van mijn pagina op Facebook daar zowaar een video vond. Geplaatst op mijn tijdlijn door een onbekende liefhebber of weldoener . Van wie of wat precies bleef in het midden. Mijn ogen gaan steeds verder achteruit. Even jubelde mijn kinderlijk vrijgezellen hart van vreugde. Had er, ondanks de sociale afstaand die ik graag bewaar, ondanks alle gereserveerdheid die ik als emotionele reserve om op terug te vallen achter de hand houd, toch nog iemand in de grote boze wereld aan mij gedacht. De fantasie over wie het zijn kon kwam als vanzelf opgang. Je zou het dacht ik ,geestelijk wat aangeschoten als een laag vliegende vogel, kunnen zien als het ultieme sociale gebruik van het recht op vrijheid van meningsuiting. Voelde mij bij deze gedachte in elke druppel uit mijn longen ongeacht de ware omvang en wie ik verder zou besmetten een ouderwetse humanist. Overmant door emoties was ik, zij het voor even, in hart en nieren een erkende zij het mogelijk wat schizofrene stiefzoon van Erasmus de grote geleerde uit die waanzinnige uitgangsstad Rotterdam . Een onhaalbare utopistische gedachtekronkel besefte ik terstond. Utopisch bij het waanzinnige af , omdat wetenschap , een onbegrensde fantasie , creativiteit en vrijheid voor sommige gekken in een kort geding niet samengaan zonder het koesteren van wraakgevoelens. Of een hameren op hun eigen gelijk. Hetzelfde wat je overigens ook van veel reclame- en verkiezingsbeloften kunt beweren. Ook daar heeft de zuivere wetenschap weinig mee van doen maar vooral het geloof in eigen overtuiging en volksoverlevering.
“WAT NIET WEET WAT NIET DEERT : geldt alleen als een ander niet meer weet dan jij. Anders word je er alleen maar zieker van. Toch kun je ,mocht dat het geval zijn, nooit eisen voor de rechtbank ,dat een ander met jou iets van zijn kennis of medicijnen deelt .” citaat
Nu kon ik zo snel mijn leesbril niet vinden waardoor de beelden wat vaag en dubbel overkwamen. Wat ik wel hoorde was een blijde opgewekte meisjesstem als boodschapper voor ons aller heil. Het zou dus wel niet de emotionele hoogte van een Griekse tragedie uit de oudheid evenaren. Een onsterfelijke dans met de hoogmoed, intellectuelen eigen..
In eerste instantie dacht ik bijziend dat het ging om een groep die zichzelf als paljas betitelt. Wel te begrijpen! Net als ik hoort de helft van de wereldbevolking alleen wat zij horen willen en de andere helft is voortdurend bezig met de onmogelijke taak zijn oren en ogen aan te passen aan het formaat van andermans denkbeelden. Ik houd tussen haakjes van mensen die zichzelf niet zo serieus nemen. Laat dat duidelijk zijn. Dat juist nu door het voortschrijden van de vrouwenemancipatie* ook vrouwen de functie van hofnar kunnen vervullen of beter neerleggen vervult mij met hoop op beter. Ik heb alle begrip voor kritiek op mijn standpunten zo als doorklinkt in die meisjesstem. Begrijp volkomen dat zij na de door mij achtergelaten innerlijke leegte, in mijn vacante positie als volleerd zenschrijver en kampioen zonder enig belang, zeker als substituut van en voor haar kant een geestelijke leemte vult. Of vriendelijker gezegd schijnbaar voorziet in een onverstaanbare behoefte aan aandacht.
“WIE ZIJN EIGEN VRIJHEID WIL AFDWINGEN VIA DE RECHTER KOMT ER AL SNEL ACHTER DAT DEZE VRIJHEID VAST GEKLONKEN ZIT AAN ANDERMANS REGELS EN WETTEN”
Eindelijk vond ik mijn leesbril sterkte 2 leesbril sterkte 2 .Onderin de la van mijn bureau naast de hemelsblauwe viagra . Een klein presentje van een ex, om op te peppen wat geen naam mocht hebben. De vage onscherpe vergeelde beelden als op een verkreukelde foto uit de tropen bleken samen te smelten tot de persoon van Annetje Riel. Tijdloos gekleed in een cocktailjapon van ouderwetse snit. Wat bij langer kijken een regelrechte aanval op mijn immer beschaafde wat overgevoelige oogzenuwen bleek. Met een decolleté waar de gender neutrale nieuwslezers van het NOS journaal geel van afgunst van zien. Even terugkerend naar mijn tijdlijn las ik dat Annetje zich gezegend voelt met Sederic Blommenstein en nog 41 anderen. Nu vind ik persoonlijk 41 deelnemers aan een laatste avondmaal wat veel van het goede. Zeker om ze allemaal de voeten en oren te moeten wassen.
Daarom formuleer ik in deze uit de klei getrokken leegte in navolging van de lessen van de Pruisische filosoof Immanuel Kant de vraag ietsje pietsje anders. Stel dat de mogelijkheid bestond dat je door het veelvuldig wisselen van partner op een dansavond al ben je een showgroep 10% meer kans loopt te worden besmet met het H.I.V. virus of er de Pest inkrijgt. Zou je dan nog steeds zo happig zijn om op dansles te gaan of uit dansen voor de show? Zeker als de helft van de docenten de indruk wekt te dansen met een looprekje . Wat overigens wel zo veilig is.
Wanneer komen ze nu eindelijk eens met een app(licatie) om mijn stress niveau en angst te monitoren wanneer ik al # broodje aap verhalen lees?
. Maar hoe gezegend voel ik mij persoonlijk nu nog met Annetje? 40 jaar geleden was die vraag nooit in mijn hoofd opgekomen . In die tijd werd ik zeker in Zandvoort bij de kampioenschappen nog halsoverkop verliefd op elke vrouw die niet weigerde met mij de dansvloer te delen als was de dansvloer een tijdloze lijn op een de toekomst muziek van Facebook. Om het in ieder geval literair verantwoord te houden. Maar op wie ik allemaal verliefd ben geweest is iets voor mijn memoires. Welke later dit jaar verschijnen nu ik zeeën van tijd over hou zonder vaste danspartner. Na nog geen minuut wilde ik haar al voordragen voor de hoogste televisie onderscheiding door vakgenoten; de nibkowschijf. Ze stamt uit de hoogtijdagen van die uitvinding van de televisie zij het toen nog ongenuanceerd zwart wit die na de stomme film sprekende beelden mogelijk maakte. Maar dat leek mij als onderscheiding zonder bijbedoelingen toch te cru.
Dus terug bij de les; wat vertegenwoordigd zij als zegsvrouwe van Palda ? Mij? Als iemand mij even kan uitleggen waar die afkorting voor staat . Geen verwijzing is naar dat onvruchtbare pandapaartje in Ouwehand dierentuin in Rhenen mag ik hopen
Laat ik nu niet op de vrouw noch op de mens spelen , dat is in het verleden met vrouwen door rolverdeling al genoeg gebeurd. Waarbij ik ter onderbreking van mijn olijk betoog graag verwijs naar een uitstekend artikel van de hand van Gülsen Alkan. Op haar tijdlijn
Een artikel in het kader van de discussie rond #Metoo. Een essay dat eindelijk na jaren bijdraagt aan een zinvolle en vruchtbare discussie over het gedrag van mannen ook op de dansvloer.
Ik ben het niet altijd in alles met haar eens, maar het is altijd goed anderen aan het woord te laten. Al was het maar omdat ik mijn “eigenwijze’ macho mening nu wel uit ten treuren ken en heb gehoord.
waar alleen een idiot savant als ik kan beweren dat de anderhalve meter afstand op de dansvloer de onheuse behandeling van vrouwen op de dansvloer in ieder geval ten goede komt
Maar terug naar mijn favoriete bezigheid. Anderen op satirische wijze de maat van hun domheid nemen. Laat ik daarom, voor mijzelf een antwoord proberen te formuleren op de vraag ; ben ik wel helemaal gelukkig met waar zij Annetje voor staat. Dan heb ik het niet over dat oerlelijk decor waar zij door ruimte- en geldgebrek lijkt het plat tegen aan zit geplakt als een Spaanse vlieg op een goedkoop behang in een 2 sterren Franse hotelkamer. Met een kleur die zowel pijn doet aan mijn ogen als afbreuk aan haar gelaatstint. Mij bijkans noopt een vaccinatie tegen de gele koorts te gaan halen bij de plaatselijke GGD als test op kleurenblindheid. Maar ben ik het eens met alles wat ze zegt . Uiterlijk mag juist in deze tijd van kortademig zijn geen doorslaggevende rol meer spelen. Al word het mij nog zo moeilijk gemaakt om goed te luisteren. Voortdurend afgeleid als ik word door die sluikreclame van die blauwe drankfles. Rechtsonder in beeld Waarvan het peil schommelt met alles wat zij zegt. Daar had toch beter een begonia of wit lelietje ter Daale kunnen staan.
Voor een antwoord dat maar enigszins in de richting van echte bedoeling komt moest ik even gaan zitten. Ik dacht wederom als oplossing van het probleem laat ik het anders formuleren. Wil ik wel of niet gered worden van de ondergang van het Avondland* , van de oude danswereld, door een stel brontosauriërs. De grootste herkauwers op 4 poten die ooit leefde op deze planeet . Sauropoden die daarmee hun eigen uitsterven voor even dachten uit te stellen . Afwentelen op de simpele van geest . De ongeduldige die staat te dringen langs de kant en tornt aan elke gegeven mogelijkheid en maatregel. Daarin elke maas proberen te vinden. Denkers in kort gedingen zonder besef dat zij het zelf zijn die wat kort door de bocht gaan in de achtbaan van de menselijke geest. Of wat kort van memorie zijn. Nog voor hun tijd , afscheid of als wetenschappelijk onderlegde leraar weer zoveel mogelijk van partner of belangen willen wisselen als losse tanden in een melkgebit. Moet ik daar in meegaan of verschillen mijn motieven van de Hunnen*. Heb ik zelf alleen sociaal enige baat en gun ik mij soelaas door een gezonde geest in een gezond lichaam, zover je daar nog van spreken kunt. Of valt eerder een gezond lichaam door een gezonde multiculturele geest te prevaleren? En valt deze wat tragisch Griekse wijsheid alleen te bereiken door intelligent als ik van ouds ben te kiezen voor een louter fysieke hygiënische quarantaine? Of moet die quarantaine ook voor mijn overtuigingen gelden ? Worden door getrokken naar mijn mening over viruswaanzin. Een groepering waarmee ik als kleurrijke danser op geen enkele wijze wenst te worden geassocieerd. En dan gaat het nog niet eens over hun standpunten.
Terwijl ik als de figuur van Willem Engel weer ergens in de media zie opduiken steeds moet denken aan drie dingen. Allereerst dat verhaal van Hansje Brinker*, die zijn vinger in de dijk stak en daarmee meende in zijn eentje heel Nederland van de verdrinkingsdood te redden. Ten tweede begrijp ik niet dat je een woordvoerder kunt of durft zijn voor een club waarvan de achterban schijnbaar vooral bestaat uit extreem rechts. Mensen die vanuit een soort van duivelse geloofsovertuiging ‘donkergekleurde’ Volksgenosse en andersdenkenden geen lebensraum gunnen anders dan in de hel van een altijd sluimerend toch nauwelijks te verhullen racisme . En als laatste aan de woorden van mijn oma die taalkundig goed onderlegd wist het verschil tussen een Engel Gods en een die is gevallen voor de publieke aandacht bedraagt maar één letter. Wat overigens werd gebruikt in context tot de schrijver zelf.
Nee van een club die zichzelf van zeker de helft van mijn dansvrienden wenst te distantiëren houd ik zelf ook het liefste een zo groot mogelijk afstand. Een cordon sanitaire die vele malen verder reikt dan anderhalve meter.
Had Annetje verder nog iets te melden anders dan over de rug van deze arme schrijver? Laat ik antwoorden met de titel van het beroemde boek van Erich Maria Remarque: Im Westen nichts Neues.* Wat mij ook niet verbaast als je zonder veel creativiteit op dezelfde conservatief gelaarsde voet ,zonder de kater uit dit sprookje of utopie, door wil gaan met jezelf tot het eindeloze toe te herhalen..
Want als een mens het nieuwe normaal werkelijk zou willen omarmen zou hij/zij op zijn minst een nieuwe vrijere en lossere danstaal moeten zien te ontwikkelen. Het verleden biedt daar voor wie even zoekt genoeg aanknopingspunten voor.
Ludo
voetnoten;
* vrouwenemancipatie ; de strijd van vrouwen op het recht gelijkwaardig te worden gesteld zeker voor de wet aan de man . Was bij aanvang vooral een strijd gevoerd door vrouwen uit de hogere middenklasse.