satire
Mijn blog is een stille dood gestorven. Door weinigen betreurd . Mijn digitale dagboek over de actualiteiten rond het salsa dansen: salsasablog.nl. Het voelde als het doven van een nachtkaars. Zonder sputteren. Zo als alles wat zijn tijd vooruit lijkt of voor zijn tijd als een nova opbrandt. Gelijk een Bijbels licht dat alleen onder de korenmaat schijnt. Omgekomen, onbekend en onbemind in het niemandsland van zij, die noch horen met hun oren noch luisteren met hun hart. Laat staan dansen. De consensus van: laten we tot onze laatste snik lief zijn voor elkaar tot hun belangrijkste geloofsartikel verheven hebben. Terwijl mannen, homo of niet, alleen maar met vrouwen mogen dansen en omgekeerd. 80.000 woorden in 8 maanden tijd. Evenveel wanhoopskreten als aanklachten tegen het gebrek aan danskunst in het salsa dansen.
Hoe dat komt. Ik had er van de week nog over met E. uit Hilversum. Een wat oudere danseres, waar je een leven in het teken van de dans bij elke beweging van afzag. Het is een gebrek aan echte dansers. Was haar mening. Er zijn te weinig mensen , die aan de diepste ziel van het dansen raken. De meesten draaien een aangeleerd lesje af, tot vervelens toe. Maar dansers zijn mensen, die zichzelf durven zijn. Fouten durven maken zonder dat dit afbreuk doet aan hun innerlijke rust omdat, ze weten wat ze in huis hebben.
Echte dansers showen zelden, omdat ze daar niet zo mee bezig zijn. Dansers dansen als je het ziet, weet je direct wat ik bedoel. daar kwam wat zij zei op neer. Ik kon dit alleen maar beamen. Dacht er aan hoe dit gebrek aan echte kennis en professionaliteit zich uit in haantjesgedrag. Zelfs onder leraren.
Als je goed hebt gelezen heb ik het over KUNST. Niet over de amateur bowling en kaats vereniging die hier ten lande verward wordt met salsa dansen. Had ik verwacht met mijn blog het niveau te zullen verbeteren. Vroeg een van mijn critici gedurfd. Driewerf neen. Absoluut niet. Ik ben gekke Henkie niet dat ik denk dat er over schrijven het niveau van de Groenlose dartclub op een hoger pijl kan brengen. Dat kritiek het kaaswerpen in Alkmaar als alternatief voor het dwergwerpen op kan krikken. Draaien met dwergen is sedert kort ook verboden. Ik laat het ze daar maar even weten.
Dat maakt niet de kracht van het geschreven woord uit. De kracht en het nut van kritiek is dat zij de zelfgenoegzaamheid kan doorprikken. De ballon van gebrek aan vooruitgang en niveau kan laten leeglopen. De dikke tevredenheid met het beroerde, maar alom bewonderde resultaat. De angst kan bloot leggen welke gepaard gaat met elke onwil om te veranderen.
Wat kritiek moet doen, is zeggen : Kijk voor de zekerheid nog een tweede keer, voordat je als mens uit onvoorzichtigheid beide benen breekt bij het steken van de loftrompet. Over jezelf of anderen. Kritiek is dus niet in eerste instantie bedoeld om je pootje te lichten, maar als een waarschuwing . Helaas meestal achteraf. Maar je kunt alleen van je fouten leren door vooraf kritiek je ter harte te nemen.
Ludo
–
Kan het voor het moment beter? Neen, niet zolang er geen regelmatige doorstroming naar het bestaande lerarenkorps plaatsvindt van mensen met een formele dansopleiding. Goed en professioneel, geschoolde docenten met zelf ook een behoorlijk dosis danstalent. Belangrijker nog: een kritisch durven staan tegenover eigen functioneren. Dit ter vervanging van het club en buurthuiswerk, waar het niveau van het lesgeven nu vaak in blijft steken. Het zou van moed getuigen als de oude garde, dat soort getalenteerde jongeren als leraar binnen hun dansschool een kans zou geven.
Kijk zelf ga ik natuurlijk niet bijdragen aan de verheffing van de dans. Als ik dat had gewild had ik al jaren geleden een bullenpees gekocht en een bezemsteel als stok voor achter de deur. Een zaaltje gehuurd ergens in de polder. Het liefst in de buurt van Alkmaar. Had ik Mechteld of Caurena mijn ja woord in onderpand gegeven voor eeuwige trouw en onze verlovingstijd gebruikt om twee keer zo goed te leren dansen onder moeders paraplu. Precies in de muziek , de tel en in de maat. Zonder rare fratsen en improvisaties. Welke het dansen met mij tot een hel maken voor de huis tuin en keuken danseres. Gelukkig voor alle partijen heeft het niet zo mogen zijn. Beide topvrouwen hebben ook topmannen ontmoet met wie het leven een stuk aangenamer is als met ondergetekende. Ik ben niet alleen op papier vreselijk eigenwijs. De realiteit is nog stukken erger of kent zijn gelijke niet !
“Soms denk ik wel eens het toch jammer dat ik in het verleden mijn draai niet heb gevonden met een opblaaspop of duracelkonijn. Dat had velen veel leed bespaard.”
ludo
Nu hoor ik vaak, maar wat maakt het uit ! We doen het vooral voor onze lol! Als we maar plezier hebben! Dit vaak uit de mond van Repelsteeltje als je naar hun dansen kijkt. Mensen in elegantie moeiteloos verslagen door Quasi Modo. Voor de niet Disney kenners : de klokkenluider van de Notre Dame in Parijs. Met als bijnaam de manke koning der zotten of hun gebochelde voorman. Doorhalen wat voor jou niet van toepassing is. Deze mensen schijnen niet te beseffen dat je met deze uitspraak de status quo handhaaft. Achter jezelf aan achter uitholt. Geen salsa meter verder komt doordat je aan jezelf geen enkele uitdaging stelt. Neen ik zit niet achter die Facebook pagina. Ik strijd bij voor5keur met open vizier.
” Nog nooit in dit land werd er zo weinig gepresteerd door zovelen . Zoveel en vaak zielloos bewogen tijdens het dansen zonder dat het iets bijdroeg aan het heil van allen.”
ludo
Laat ik het voor alle cultuurbarbaren nog maar eens herhalen. Kunst maken betekent dat jij voor jezelf en de ander een verhaal kunt scheppen en vertellen. Danskunst dat je door talloze variaties in je bewegingen en uitvoering als het ware daar voor de passende woorden vindt. Nu kan het overgrote deel van de “dansers” door armoede daarin aan de bloedtransfusie. Kunst is dat je afstand durft scheppen ook naar jezelf toe en die op creatieve en gevoelige wijze weet te overbruggen. Steeds net even anders, door nieuwe wegen, omdat niemand hetzelfde is noch blijft. Kunst is niet steeds hetzelfde rondje rond de kerk draaien. Dat is een goedkope manier van wielrenwedstrijden organiseren.
“Zag ik nu op; www. salsa.nl dat de voorrondes van de Nederlandse kampioenschappen er weer aankomen. Neen! Ik zat niet echt op een persoonlijke uitnodiging ‘van ons belang‘ te wachten. Maar het had natuurlijk wel een blijk van waardering geweest voor al mijn missiewerk verleden jaar. 2 februari al in het bij mij zo geliefde kaasdorp Alkmaar. Ik ga meteen weer airmiles sparen en mijn klompjes poetsen. Alkmaar here I come! Ik weet nu in welke achteraf steeg jullie je schuilhouden. Dus verwacht mij vroeg.”
Ik mag dan wel mijn blog: salsablog.nl aan de wilgen hebben gehangen, maar een nieuwe blog kan zo van start. Het geld is er. Dankzij sponsoring. De naam heb ik ook al: salsa-ellende.nl. Iedereen is gewaarschuwd, dat het niveau hopelijk iets verder boven N.A.P. komt als afgelopen jaar. Anders moet ik om niet te verzuipen de pen als roeispaan weer ter hand nemen. Mijn zwemvest aan en op naar…
Waarom ik zo fulmineer tegen het huidig vertoon van onmacht op de dansvloer. Het levert buitengewoon veel slechte danseressen op. Waarmee ik uit de goedheid mijner hart toch dans. Maar ik ga snotverdorrie niet uit om voor dansleraar te spelen. Daar krijg ik niet genoeg voor betaald. Ik ga uit om verhalen op te doen. Nieuwe indrukken. Zodat ik weer wat te vertellen heb. Aan jullie mijn volgzaam literair nageslacht.
Waar ik dus voor pleit is : Leraren durf een hand in eigen boezem te steken. Houd je voor de verandering je prestaties als leraar eens kritisch tegen het licht houden en mocht jij jezelf te licht bevinden durf dan gewoon raad te vragen aan een echte dans pedagoge met didactische kwaliteiten. Wat overigens voor alle dansers geldt. Want slechte leraren maken slechte leerlingen. Het is helaas niet anders. Dus verbeter de danswereld begin bij de leraren.
LUDO