Vers 1
Verdwaald mij rond in ziektebeelden
taal en tijd het jaar voorbij
is het mijn jeugd van de enige eeuwigheid die ik erken
en hierin gaat haar zorg voor de liefde nooit verloren
haar handen gevouwen tot in de eierstokken
van de moederschoot zijn de vliezen gebroken
het gelaat verplooid tot het schreien der zeden
is hier in haar mijn jeugd verloren
het zedeloos weten van het ongevraagde
maar o zo donker dronken en onbeholpen
genoten liefdesverspreken onder de zilte deken
van de eenmalige nacht bracht slechts het braken
van de tweederangs morgen
nu wij nog niet jarig zijn
is er de opluchting, dat wat naderbij komt
op niets lijkt dan wat zich heeft vermomd
als een rijk gekleurde jeugd waarin het sterven
een symbool was tot heil van een zo misvoldragen
allen te moeten velen in de verloren dagen
van mijn geschonden en missmaakte jeugd
Vers 2
maar met
het gezang van de voorouders
op de lippen verkleven mijn tranen
van dit voortijdig te vroege weten
zo keren zich hierin verdwaasd en verdwaald
mijn innig zoete onvolwassen schreden
het pad van de deugdzame liefde
liefde
heb ik slechts met u verkozen te betreden
als het rozenperk van de strijd
tot aan de moeder gekuste lippen gestegen
zo voel ik mij al zo vroeg alweer de dag
tot ochtend klaren verstorven tot verstilling gestreden
en ik noem u nu nog slechts
zonder meer te vragen
liefde in mijn naam
tot aan de lippen als kreet
ontstegen, maar stiller nog als zo gedragen
ben ik het blinde kind van de enige liefde die ik erken
Vers 3
in zwarte grond gekleed ben ik daarom
tot u ingegaan als in een vierkante waan
van diepzinniger weten als de Zoon van
het laatste onmogelijk bewijs van uw kruisende liefde
heb ik mij aan de armen van geest
de vader tot moeder gegeven