Zou meer inzicht in het karakter van zowel die van de hoofdrolspelers als de figuranten en bijrollen in de geschiedenis helpen de ‘waanzinnige waarheid’ of de waan van de waarheid sneller boven tafel te krijgen? Ik vraag het mij af! Stel dat we beter dan nu in staat zijn de aard van alle betrokkenen te kennen , zou daarmee de geschiedenis veel veranderen? Of alleen onze kijk erop ? Nu is het vaak een kwestie van gissen en verkeerd inschatten. Legt een welkome onwetendheid ons geweten het zwijgen op. Verloren als wij blind en doof dwalen door de zwarte bladzijden van de geschiedenis. Volledig afhankelijk van stoffige opgravingen en niet te vertalen geschreven bronnen mogen wij helaas niet de vrijheid nemen of herwinnen haar te psychologiseren.
Geschriften en voorwerpen*, voor velerlei uitleg vatbaar, waarvan niemand , juist door dit verbod en karakter , durft te zeggen of de diep menselijke behoefte aan rolmodellen, vaderfiguren, sterke mannen, grote verhalen en sprookjes het verleden niet buiten alle proporties heeft opgeblazen. (Het is trouwens niet bon ton een godsdienst te bekritiseren om het even welke) Waardoor ons een veilig bestaan in de ons typerende archetypen* onthouden wordt.
De archeologie schrijft aan de meeste voorwerpen waarvan het gebruik niet direct voor de hand ligt een religieus karakter toe. Op zo een manier komt elke artistieke uiting van God
*Archetype: Een archetype (Grieks: αρχη begin, bron) is een geïdealiseerd oermodel dat ten grondslag ligt aan latere varianten. Personificaties, objecten of concepten uit de culturele traditie, (drama, de literatuur, de mythologie, religie) of zelfs de geschiedenis (helden) kunnen dienen als archetype. Ook zijn er archetypische steden: Venetië als de ultieme waterstad of Parijs als de ultieme metropool.
Eeuwenoude verhalen bepalen voor een groot deel de geschiedenis. Om maar een voorbeeld te noemen: het verhaal van een plaatselijk conflict tussen wat obscure lokale stammen in een negorij gelegen aan de rand van klein Azië. Een oorlogje in een notendop die door de woorden van een blinde dichter eeuwen later een mythische omvang en heldenstatus kreeg . Het paard van Troje in het taalgebruik , de militaire strategie en de politiek nog steeds rondwaart. Talloze oorlogzuchtige dromen van heldenmoed door de tijd heen heeft geïnspireerd. 
Een ander verhaal vertelt hoe het kon dat een groepje rondzwervende bloeddorstige krijgers, te vergelijken met hedendaagse vluchtelingen,, uit het arme en achtergebleven Macedonië onder leiding van hun stamhoofd Alexander genaamd tot de stichters van een wereldrijk konden worden gebombardeerd. Een wereldrijk dat feitelijk nog geen halve eeuw op de kaart van Azië stond, maar zou uitgroeien tot een lichtend pad* voor de totale duur van de westerse beschaving.
Zonder dat er één leerling in de schoolbanken de leraar de simpele vraag durfde stellen; of dat in die tijd door gebrekkige communicatie, reistijd en benodigde mankracht voor een volledige bezetting dit überhaupt mogelijk was?
Een moordenaar als Caesar met als enige bron zijn eigen geschriften* wordt al eeuwen gezien als bevrijder van Gallië . Waar het vertalen van zijn verhalen in het voortgezet onderwijs niet vreemd aan is. Terwijl hij sec beschouwd op het gebied van volkerenmoord niet meer was dan de Hitler van zijn tijd.
*De Communistische Partij van Peru, beter bekend als het Lichtend Pad, is een maoïstische guerrillabeweging in Peru, opgericht in 1970 door de filosoof Abimael Guzmán. De volgelingen worden senderistas genoemd. Wikiped
Commentarii de bello Gallico – Wikipedia
https://nl.wikipedia.org › wiki › Commentarii_de_bello_Gallico
Commentarii Rerum in Gallia Gestarum (lat. “Commentaren op de gebeurtenissen in Gallië”), beter bekend als (Commentarii) De Bello Gallico (“(
Nu ik er als ‘volwassene; over nadenkt, moet er dus door de plaatselijke bevolking en de lokale heersers bij het leven zijn gecollaboreerd. Door onze half barbaarse voorouders waarvan wij claimen de beschaafde culturele erfgenamen te zijn. Een aanname die vooral het defensief tolerante karakter van het gros van de mensheid bewijst. De communis opinio gebaseerd op de eenvoudige volksaard om zich vooral neer te leggen bij de bestaande situatie . Vanuit de gedachte dat verzet on(be)wijsbaar leidt tot repressie door de machthebbers en hun knechten van de dag. Een veronderstelling gebaseerd op waan en angst die onomkeerbaar leidt tot wat wij kennen als de zwijgende meerderheid.( de meeste mensen zijn lang niet zo moedig als dat zijzelf willen geloven) Een meerderheid die vooral zijn mond houdt uit vrees voor het verlies van hun eigen hachje .Hun have en goed. Aan dit eigenbelang een moreel bijna godsdienstig tintje weten te hechten als waren zij vrijwillig of door God bevolen, trouw aan elk gezag. Tot de dood ons scheidt. Gelijk de christenen van streng protestantse huize ten tijden van de bezetting diep vervuld waren door hun eigen interpretatie van het Woord van hun neder Duitse bijbel.
de zwijgende meerderheid. Een getalsmatige meerderheid van de bevolking waarvan het voornaamste kenmerk is een ontbreken van binding door gebrek aan onderlinge samenhang. Als zand zonder cement. Een leegte, een gebrek aan cohesie dat men vanaf de 19 eeuw als een stropop probeert op te vullen met slogans op basis van nationale identiteit. Zwarte Piet is van ons Of eigen volk eerst! Waar dat toe leidt?
Verhalen schieten mij weer te binnen over een mythisch Germaans verleden. De meeste reeds geboekstaafd in de politiek “donkere’ Middeleeuwen. Waarin wij nog steeds verkeren. Met Wodan Thor en Mark Rutte als de belangrijkste volkshelden. Wodan de oppergod op wie de figuur van sinterklaas gebaseerd zou zijn, volgens sommige zelfverklaarde historici. Rutte is het zeker niet.
Noorse en oud Ijslandse sagen. Veel verzonnen legendes, die ondanks dat karakter voor de toenmalige heersers in de jaren 30 overtuigd van hun eigen superioriteit als sprookjes voor volwassenen de inspiratie bron vormde om op zoek te gaan naar meer Lebensraum. Een volksverhuizing die rond de 71 miljoen slachtoffers maakte . Daarmee schreven ze inderdaad een geschiedenis van mythische proporties door het organiseren van de meest bloederige massabeweging ooit. .Een wereldrecord bij de eerste poging in entlösung voor alle tijden .Dit alles volkomen ondoordacht verbeeldt in een dvd reeks met de titels: de gladiatoren van de 2de wereldoorlog. Wat mij de cynische uitspraak ontlokt dat nationaliteitspolitiek in de geschiedenis wel een moord of mis waard is *. Wel wat mag kosten! Waarbij de gemaakte kosten ruimschoots worden vergoed door de buit aan
uit den vreemde meegebrachte slaven .Een gang van zaken die wij ook weer niet van een vreemde cultuur overgenomen hebben
Paris vaut bien une messe. Parijs is best een mis waard. Dit zijn zo ongeveer de bekendste woorden die Hendrik IV van Frankrijk ooit gesproken heeft. Hij deed deze uitspraak in juli 1593. Tot die tijd had hij leiding gegeven aan de protestantse hugenoten in hun strijd tegen de Franse, rooms-katholieke Ligue, die gesteund werd door Philips II van Spanje. En toch heeft zijn regering Frankrijk veel goeds opgeleverd.
Een rijk in die voorbije tijden betekende vooral dat degene aan wie je belastingplichtig was in naam veranderde. De koning of keizer rijk werd door anderen te laten betalen en bloeden voor zijn uitspattingen. De blinde horden van het ingehuurde volk op zijn bevel en met hun instemming optrokken tot voorbij de waanzin van een totale oorlog. In dat opzicht is er nog weinig of niets veranderd.
Maar willen we dat ook wel? Willen we wel als zwijgende meerderheid dat de resultaten van de I.Q. testen van onze heersers openbaar worden gemaakt. Zoeken wij boven alles wel de ‘universele waarheid” of alleen onze afgestofte en opgepoetste versie? Willen wij wel weten hoe intelligent onze koning en onze politici daadwerkelijk zijn. Of is de mantel der liefde van zijn onderdanen warm genoeg om het hoofd voorgoed diep in het zand te steken? Willen wij wel partij kiezen? met het risico dat wij er voor eens en altijd achter zullen komen door hoeveel domheid of met hoeveel sluwheid en boeren listigheid wij de hele geschiedenis door werden geregeerd en bedrogen? Hoe onmondig wij bij dit alles bleven. Durven wij door zelfspot gedreven wel de vogelverschrikkers van de geschiedenis te zijn. Dat kunnen opbiechten daar is aanmerkelijk meer moed voor nodig dan ten strijde te trekken naar een slagveld, waar niemand met open vizier strijd.! Durven wij ons wel te schamen , dieper dan onze geschiedenis lang is ? Of lopen wij daaraan voorbij, omdat wij niet eerder op veranderingen hebben aangedrongen. Op de barricades zijn geklommen. Wat overigens nog geen meerderheid voor ons heeft gedaan!*
Want de belangrijkste les in de geschiedenis leert dat wij alles zwijgend als altijd hebben verduurd en lijdzaam ondergaan. Als de doofstomme volgelingen van het lam God , zijn martelaren, de zonden van de macht hebben verdragen. Wij arme zwijgende lammeren! Wat weer de cynische vraag bij mij oproept Hoever vandaag de bloedige slachtbank van de geschiedenis de politiek of de godsdienst nog verwijderd is van de werkelijke waarheid ? Of is de waarheid ook niet meer dan een nachtmerrie, een drogbeeld van de geschiedenis? Een waar men meer dan terecht zijn ogen voor sluit, omdat echte waarachtigheid voor allen niet meer bestaat?
Ludo 25-11 2019
Brave burgers maken geen revolutie al komt het water hun tot aan de lippen. Bij de meeste revoluties in de geschiedenis zijn dan ook maar kleine groepen strijdlustigen uit de onderste lagen van de bevolking en een handvol ontevreden intellectuelen betrokken. zie de Franse revolutie, de Russische revolutie enz.
Wat wordt omschreven wordt als een volksopstand is meestal een herziening van het verhaal na afloop van de gebeurtenissen die tot de omwenteling hebben geleid. Een verfraaien van de tijdsgeest om de burger moed te geven. Een aanpassen van de geschiedenis zodat het gelijk bij de meerderheid blijft.